การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมาย เพื่อศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่นในเขตอำเภอนครไทย เพื่อศึกษารูปแบบการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นมาใช้ในการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนมัธยมศึกษาสหวิทยาเขตพิษณุโลก นครไทย อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก กลุ่มประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นผู้บริหารโรงเรียนจำนวน 9 คน ครูผู้สอนจำนวน 180 คน ผู้ทรงภูมิปัญญาท้องถิ่นจำนวน 75 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่าและแบบสัมภาษณ์แบบไม่เป็นทางการ สถิติที่ใช้คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานและ การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1. ลักษณะภูมิปัญญาท้องถิ่นในเขตอำเภอนครไทย ส่วนใหญ่เป็นวิถีชีวิตในสังคมและชุมชน ที่มีทั้งเป็นรูปธรรมและนามธรรม ซึ่งจำแนกได้เป็น 4 สาขาคือ สาขาอุตสาหกรรมและหัตถกรรม สาขาการแพทย์แผนไทย สาขาศิลปกรรม และสาขาศาสนาและประเพณี โดยภาพรวมยังไม่ได้รับความสนใจและยังไม่เห็นความสำคัญจึงมีการถ่ายทอดความรู้ให้กับบุคคลรุ่นหลังน้อยมาก 2. รูปแบบการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นมาใช้ในการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนมัธยมศึกษา : สหวิทยาเขตพิษณุโลก นครไทย อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก ของผู้บริหารและครู โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง