การวิจัยในครั้งนี้เป้นการศึกษาแนวทางการนำเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์มาใช้ในการควบคุมผู้กระทำผิด โดยกระบวนการคุมความประพฤติของจังหวัดพิจิต โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความคิดเห็นเกี่ยวกับสิทธิขั้นพื้นฐานและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ เพื่อศึกษารูปแบบและวิธีการการนำเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์(Electronic Monitoring) ไปใช้โดยกระบวนการคุมความประพฤติแบบเข้มงวดภายนอกเรือนจำ รวมถึงผลกระทบที่เกิดขึ้นกับครอยครัว เศรษฐกิจและสังคม เป็นการวิจัยเชินปริมาณและคุณภาพ การวิจัยเชิงปริมาณใช้กลุ่มตัวอย่างที่ได้จากการกำหนดขนาดด้วยโดยใช้หลักการคำนวณของยามาเน (Yamane) จำนวน 342 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนานำมาแจกแจงความถี่ หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบียงเบนมาตรฐาน และการใช้สถิติเชิงอนุมาน โยใช้การทดสอบค่าที่ (t-test) สถิติ F - test และแบบไคสแควร์ (Chi-Square) ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้กลุ่มตัวอย่างที่ได้จากวิธีการสัมภาษณ์แบบ กึ่งโครงสร้าง และวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้มาด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหาแล้วสรุปผลเป็นความเรียง ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการเปรียบเทียบ การแสดงความคิดเห็นของผู้ที่เกี่ยวข้องในกระบวนการยุติธรรมในเขตจังหวัดพิจิตเกี่ยวกับสิทธิเสรีภาพและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของผู้ต้องหา และผู้กระทำผิดในการใช้เครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ (Electronic Monitoring) โดยกระบวนการคุมความประพฤติแบบเข้มงวดภายนอกเรือนจำ จำแนกตามข้อมูลทั่วไป ผลการวิจัยพบว่า เพศ อายุ ระดับการศึกษาและอาชีพ พบว่าแสดงความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน 2. ผลการศึกษาวิธีการและรูปแบบการนำเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ (Electronic Monitoring) ไปใช้โดยกระบวนการคุมความประพฤติแบบเข้มงวดภายนอกเรือนจำมีความสัมพันธ์กับเพศ อายุ ระดับการศึกษาและการประกอบอาชีพอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 3. ผลกระทบที่เกิดขึ้นกับผู้กระทำผิด ครอบครัว เศรษฐกิจและสังคมต่อการนำเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ (Electronic Monitoring) โดยกระบวนการคุมความประพฤติแบบเข้มงวดภายนอกเรือนจำอยู่ในระดับมาก ทั้งในด้านตัวผู้กระทำผิด ครอบครัว เศรษฐกิจและสังคม