การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาระบบของวิถีอนุตตรธรรมและผลการพัฒนาตาม วิธีการปฏิบัติวิถีอนุตตรธรรมของสมาชิกสถานธรรมไท่เฉิง อำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบง่ายจากสมาชิกสถานธรรมที่สมัครเข้าเป็นสมาชิกตั้งแต่สามเดือนขึ้นไป จำนวน 27 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามผลการปฏิบัติตามวิถีอนุตตรธรรมแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ การจัดเวทีเสวนาธรรม การสัมภาษณ์เชิงลึกโดยการเก็บรวบรวมข้อมูลก่อนและหลังการรับธรรมการวิเคราะห์ข้อมูลด้านการวัดผลการปฏิบัติธรรมด้วยสถิติ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยผลการปฏิบัติธรรมโดย t-testผลการวิจัยพบว่า 1. ระบบวิถีอนุตตรธรรม ประกอบด้วย การเผยแพร่หลักธรรมให้แก่สมาชิกที่สมัครใจ เข้ารับหลักธรรมตามวิถีอนุตตรธรรมและการปฏิบัติที่สำคัญคือ การปฏิบัติตามศีลห้าของ พุทธศาสนาอย่างเคร่งครัด เพื่อใช้เป็นเครื่องนำทางไปสู่นิพพาน จำนวน 22 ข้อ ที่สถานธรรมไท่เฉิง โดยมีธรรมอธิการเป็นผู้อบรมสั่งสอน 2. หลังการรับหลักธรรมวิถีอนุตตรธรรมแล้ว สมาชิกสถานไท่เฉิงมีผลการปฏิบัติ ด้านอารมณ์ ด้านสังคม ด้านสุขภาพในระดับมาก และมีเพียงด้านเศรษฐกิจที่อยู่ในระดับปานกลาง 3. ผลการปฏิบัติธรรมตามวิถีอนุตตรธรรมด้านอารมณ์ ด้านสังคม ด้านสุขภาพ และ ด้านเศรษฐกิจ หลังการรับธรรมของสมาชิกสถานธรรมไท่เฉิงมากกว่าก่อนการรับธรรมอย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติ(P<0.05)